ı
Kendimle başlayacak olursam eğer
Eski bir adamım ben
Çok eski…
Unuttum kaç yaşındayım
Belki sonbahar çocuğu
Belki akrep burcundanım

Bakmayın denizleri pupa yelken gezip
Yıldızlarla konuştuğuma
Yalnızlıktan başka limanım yok
Belki Arşipel
Belki Akdenizliyim

Unuttum hangi çölden geldim
Unuttum içimde kaç kum fırtınası eskitim
Belki Kalahari
Belki Gobi
Belki Namib’liyim


ıı
Kostak bir kartaldım
Kanatlarımın gölgesi de konaklardı kuşlar
Gel gör ki…
Kanatlarımı kıra kıra
Dar ettiler bana bu kallavi göğü
Aldığım nefesi bile zehirlediler

Yedi kavim yedi koldan üstüme çullandı
Gözü dönmüş cinnet komalarında
Ölü toprağı serdiler gülüşlerime
Taştı yüreğimin ırmağı
Şiirlerin alnacına astım kahrımı
Okumak zahmetinde bile bulunmadılar


ııı
S e n...
Mevsimsiz kardelen
Dudaklarının kıyısına nakşettiğin müstehzi gülüşünle
Baştan çıkarma içimin nehirlerini
Rus ruleti oynar gibi
Tetik düşürme kalbime
Saman alevi sevdanla
Yanık türküler gibi yakma yüreğimi

Aşk için…
Bilsen ben ne gemiler yaktım
Bir intihar şelalesi gibi dökülüp aşkın uçurumlarından
Bilsen kaç aşktan sağ çıktım

O aşklar ki bıçak yarası
O aşklar ki yüz karası
O aşklar ki Allah’ın belası


ıv
Şimdi ikide bir bana
-Es deme…
Esersem, fırtına olurum ipek saçlarında
-Öp deme…
Öpersem, yasak elmayı ısırır gibi öperim
Tenin incinir çorak dudaklarımda

Kınsızdır benim sevmelerim
Çifte su verilmiş kılıç gibi keskindir
Hangi cenneti vaat etsem
Cehennem olur sana
Hangi baharı müjdelesem
Zemheri…


v
Eski bir adamım ben
Çok eski…
Sakalına çığ düşmüş bir rüzgarım

Yıllar önce…
Baba yadigarı bir silahı çaputlara sarıp
Toprağa gömer gibi
İçimde bir yerlere gömdüm aşkı
Kimseler bulmasın diye
İçimin patikalarından sildim bütün izlerini

-Bul deme…
Bulamam
Ben bile unuttum yerini