Kar Mavisi
kar mavisi
bir akşam vakti kardelenleri dağların doruklarına taşıdılar savrulan yanlışta vurulmak saçlarında diz çökmüş bir rüzgarın gözlerinde silinirken tüm renkler acını üstünü maviyle örtüler tahriş olmuş bir yarayı andıran tam ortamızda asılı duran sessizliğin dipsiz derinliğine dalıyorum nakış, nakış içime işlerken sıcaklığın dağların kar mavisi soğukluğunda kaldım tatlı tadı geçen hayat aramızda buzlu bir cam savrulan saçlarına vurulduğum rüzgarı’ nın yansımalarıyla sırra kadem bastım damar orhan özgül |