Menfa
menfa
eski ve terk edilmiş bir evdi kalbim mum ışığının yere vuran gölgesinde ruhun geziniyor tahrip olmuş kapılar parçalanmış pencere kasaları bir çift yuva yapmış kumru neyi anlatır ön yargıları, tutkuları duman altı sigara izmaritleriyle dolu oda çatlamış ayna piyano kütüphanede kitaplar kanaryalarım akvaryumdaki balıklar çalışma masası üstünde daktilo masa lambası tozlu bir mehtap arka bahçede çiçekle her taraf izlenimlerini yansıtıyor bu menfa yerinde eskimeyecek bende aşkın beslediğim sevgi güzel bir yeşim taşı şartlı tahliyem uzun yılların gerisinde kalmış çocukluğum üstüme geliyor kim çıkıp devralacak aşksız geçen bu hayatı benden senden ve bu köhne dünyadan taşınıyorum allahaısmarladık damar Orhan özgül |