Sınırıma Dayanan
sınırıma dayanan
ertelenen sevdayla yüzleşiyorum aramızdan geçen güz toprağımıza ince ince sızan kırağı vurdu rengimiz gazelleşti neşemiz söndü sustun.. ben sessiz kaldım depreşen asilikte savrulduk santim santim üstüme ayın körpe kaderi damladıkça yürekte grizu patlaması kendimden geçtim.. aklım sende aydınlık bir kitapta insanca göz göze gelen bir çift dizeydik sevda suçunun kendine olan güveninde hafifletecek bir nedenimiz yoktu dilimin ucuna kadar gelip bir türlü söyleyemediğim tanımazdım orhan veli yi anma bıraktığı boşluğu rakıyla doldurdum bitti sanıldığı yerden yeniden başlıyorum içimden söküp atamadığım serinlikle seyrimden geçiyorsun neden geldin yıllar sonra kapanmak olan yarayı deştin gerçekten sen misin ? yoksa sınırıma dayanan gecenin ihaneti mi? damar orhan özgül |