sınırıma dayanan

ertelenen sevdayla yüzleşiyorum
aramızdan geçen güz
toprağımıza ince ince sızan
kırağı vurdu
rengimiz gazelleşti neşemiz söndü

sustun.. ben sessiz kaldım
depreşen asilikte savrulduk

santim santim üstüme
ayın körpe kaderi damladıkça
yürekte grizu patlaması
kendimden geçtim.. aklım sende

aydınlık bir kitapta
insanca göz göze gelen bir çift dizeydik
sevda suçunun kendine olan güveninde
hafifletecek bir nedenimiz yoktu

dilimin ucuna kadar gelip
bir türlü söyleyemediğim
tanımazdım orhan veli yi anma
bıraktığı boşluğu rakıyla doldurdum

bitti sanıldığı yerden yeniden başlıyorum
içimden söküp atamadığım

serinlikle seyrimden geçiyorsun
neden geldin yıllar sonra
kapanmak olan yarayı deştin
gerçekten sen misin ? yoksa
sınırıma dayanan gecenin ihaneti mi?

damar orhan özgül