Sürgün Treni 1
sürgün treni 1
sesinde incecik ayrılık kalan, her gün biraz daha eksilen; yaprak gözlü bir kadın sonbahar giyiniyor. eskiyen yaşı bedeninde yaprak, yaprak dökülürken içini usul, usul kemiren depreşen bir acı sonbaharın içine işleyen, kadının nefesinin serinliği tabiatı sarartan tozlu taşra yollarında ölgün, ölgün sallanan, üstünde bir sevda’ nın izini taşıyan; yalnız ve gizemli bir kadın ruhunun kılcal damarlarına kadar dolu sevdiği adam sürgün treninde bir dizenin boğucu gölgesinde, soğuk bir güneş gibi parlayan kendi haline terk edilen ıssız bir kadın kalbinin kapısını aşka mühürleyip kapatmış. Damar Orhan Özgül |