Sana ben şiirler yazdım
Hiç okumayacağın
Okusan bile
Hiç üstüne alınmayacağın şiirler

Floresan lambaların rakı beyazı ışığında
Yatak çarşaflarına şiir yazan şizofren şairler gibi
Yazdım… Yazdım...
Yazdıkça, kırdım sensizliğin mührünü
Yazdıkça, soğuttum içimdeki cehennemi
Yazdıkça, zehri bal eyledim

Zor zanaattı dudaklarını düşlemek
En hafif tabiri ile cahil cesaretiydi
Yazdıkça, arındım korkularımdan
Yazdıkça, yağmur olup yağdım
Özlemlerimin Nirvana’sı dudaklarına

İçimin çölünde keşfedemediğim bir vaha
Sularında yüzemediğim büyülü bir nehirdin
Yazdıkça, doğduğu nehre ölmeye gelen kızıl somonlar gibi
Senin kösnül sularında yüzdüm
Yazdıkça, Hattaboğlu Ömer’in adaleti ile bölüştürdüm
Seni bana, beni sana…

Sana ben şiirler yazdım
Bir gülüşüne kibrit’ siz tutuşan şiirler
Duvağı açılacak gelin gibi el değmemiş
Kız oğlan kız şiirler…

O şiirlerde de çözdüm teninin şifresini
O şiirlerde su içirdim yüreğimin yangınına
O şiirlerde açtım cehennem kapılarını
O şiirlerde külümle, közümle sızdım içine

Hiçbir şeyimdin

Yazdıkça, kırk yıllık karım oldun
O çalakalem dizelerde…