Yolculuk;

açarken dalgaları Haydar Paşa vapuru
pasını döküyor hasret denize, usul usul...

şehir geceyi bekliyor incelen göğsünde
sokaklar yağmuru
yıldızlar ucu yanık mektuplar ki
düşlerini avutan dolunay durgun
ve insan olmak ne zor
soyunurken takvim yaprakları...

kayıp son vagon
telaşlı insanlar
bavula sığan birkaç üst başlı anı
yüreğe tıkıştırılan özlem
mavi bir kadifeye uzanmış
sere serpe hayat
gözlerinde sabır taşı
sonrası
sokak köpeğine takılı yalnızlık
kulağı markalısından
insanlık boyna takılı künye
mevki, soy, şan
dönen devran
garda uyuyan hülyalı insanlar
elleri ölüm gibi göğsünde bağlı
trenler geçiyor
hayat geçiyor
ölüyor raylarda zaman...

hayat;
saçlara dolaşık bir şarkı
mevsim sarısında
raylarda hızla çarpan
yarım şiir
edalı bir beste
efkarlı bir güftede
tutkulu aşkla süzülüp giden tren
bir nefes bir nefes daha aldı
çekti dumanından
uğradığı şehirlere bırakıp hasret seslerini
ardına bakmadan...

sevgilim;

ne giyse üstüne hayat
yakışmıyor sensizlikte
içim çıplak
düşlerim pas
üstüne bastığım kaldırım ıslak
İstanbul başıma yağıyor
kaçak bir sigarada soluklanıyor ruhum
martılar dalgakıranda dalmış uykuya
şiirleşirken an...

gözlerim sarkıyor pencereden
kirpiklerimde birikiyor yol
büyüyor sensizlik
yüzümde yağmur
saçlarımda rüzgar
içime akıyorsun
ve film şeridi
geçen her zaman
ve her manzara
sensizlik/ kimsesizlik
bekleyen
yanımda...

yağmur, trenle ben sözlerle ıslanırken zamana yazdım seni...

Neslihan Yazıcılar



Fotoğraf Emre Nallar



İstanbul - Eskişehir