Özümü bağışlaDik bir yokuştu gözlerin ne vakit baksam ağırlaşırdı yürek denen aynı tasanın ayrı düşleriydik de sonra hatırladım; Turgut demişti “durma göğe bakalım” yeryüzü epeyce kirlendi sevgilim… hiçbir felsefe tutmuyor sevince yaz akşamları üşürmüş şiirlerde kaç kez attım kendimi serin rüyalara ölüm var dedim sindim… hep kaçası gelir ya insanın içinden çıkılmaz oyunlara düşünce bu sefer ebelendim cezaysa çektim körebe gerçekmiş göz bağımı çözdüm. çıkmaz sokakta bir ev, evde bir kadın kadında bir hal, halde hüzün hüzünde şiir, şiirde bir mahalle mahallede kahya, Yahya lütufta ne zaman içim acısa söz satar durur özüm sen bağışla… Yahya; Allah lütufkardır Fotograf, Neslihan Yazıcılar Şiirle... |