Salvador Dali - Ressam
Fyodor Mihailoviç Dostoyevski - Budala adlı kitabı
Yer Demir Gök Bakır, Yaşar Kemal’in kitabıdır.

Şiirde seçilen tırnak içi;

Özgüler Ülkesi -
Araştırma sonucu kendi kökenlerine ait bir tarihsel bilgi paylaşımıdır.

"İlliryalılar veya İlirler (Grekçe: Ἰλλυριοί, Illyrii veya Illyri) antik dönemde Balkanlar’ın batısının bir kısmı ve İtalya Yarımadası’nın güneydoğu kıyılarında (Messapia) yaşamış olan boy gruplarıdır.[1] İlliryalıların bölgesi eski Grek ve Roma kayıtlarında İlirya olarak verilmiştir.

İlliryalıların kökenleri konusunda birden fazla görüş vardır. Bir düşünceye göre bugünkü Arnavutluk halkı ve dünyanın diğer ülkelerinde yaşayan Arnavutlar İlliryalıların soyundan gelmektedirler.[kaynak belirtilmeli] İlirya, kuzeyde Avusturya Alpleri’nden güneyde Arnavutluk ve Kuzey Yunanistan’a (Epir) kadar geniş bir bölgeye yayılmaktaydı. Kelime anlamı "özgürler ülkesi" olan İlirya MÖ 2. yüzyıldan itibaren Roma İmparatorluğu’nun eyaleti oldu.[kaynak belirtilmeli]
İlliryalılar, Yunanlar ve antik Makedonlar ile karışarak Helen kültürünü oluşturdular, pek çok Roma imparatoru İlirya kökenliydi (Örneğin İstanbul’a ismini veren Büyük Konstantin, Aya Sofya’yı yaptıran Jüstinyen). Roma İmparatorluğu’nun 5. yüzyıldaki bölünmesinden sonra İlirya, Güney Slavlarının istilasına maruz kaldı.

Şiirlerde açıklama yapmak ne kadar doğrudur bilmiyorum, şiirle uğraşan kişilerin en azından araştırma yapabilmesi ve tarihsel bilgilerin ışığında farklı arayışları bulma çabası olması gerektiğine inananlardanım.

Şiir tesadüfleri sever lakin illa ki dayanağı olan bilgiyle buluşmalı yoksa sözceler havada kalır düşüncesindeyim.
Sadece paylaşım.

Yeni açmış çiçekti alevlenen narçiçeği
yaz havasında
düş elbiseli kadındı rüzgâr
aşka yelken açmadan.

tanrılarla sevişen şarkı
ve susmayan
mavi rüyalı beyaz sözde
böylesi soyunmamıştı geceye ay
düne günü vermeden dolunay.

şimdilerde aşk gizli sürgünde
gizlenme geri dön yarına
kırışmadan ruhta ten
zafer değildir gururla yaşamak
yeryüzünde ki sarmalda…

sıtmalanmış yıldızlar düşerse saçlarına
anımsa;
kaç düş eskidi Aiolos’un nefesinde
denizler ülkesiyken İlirya…

“Özgüler ülkesi”
Helen kahramanken İlyada’da
içli bir süzülüştü kanatları suda
nehirde açan tek çiçekti
kendiyle rengi yüzleşen Narissa.


her geçmiş an,
yerini alırken masallarda
kayıtsız şartsız Dali misali
“Yer demir gök bakır", Budala’dır”
İnsan dermesi…

ne soy, ne ırk gerçekte ki güruh
bir “özgürler ülkesidir” ruh da ki arayış…

Neslihan YAZICILAR
Fot. Neslihan Yazıcılar

Işıkla ve Şiirle...