Bu yol, o yol değil
Yol aynı olsa bile
Sen eski sen, ben eski ben değiliz

Görünmeyen eller
Zülkarneyn’den kalma duvarlar örüp
Tel çit çektiler yolumuza
Patikalar bile baştan aşağı tuzak

Boşuna omuzlama umut heybeni
Artık gelmek istesen bile gelemezsin bana
Ki gelsen bile…
Bu şehir artık o eski şehir değil
Kol kola gezdiğimiz o tozlu sokaklar, o neon ışıltılı caddeler
Say ki siren sesleri içinde bir savaş meydanı

Buluştuğumuz kafe çoktan kapandı
İlk defa öpüştüğümüz Kuğulu parkın kuytu köşesi
Artık bir cinayet mahalli
Bu şehirde artık sevdalar gözaltında
Aşklar öldürmeye tam teşebbüs
Sevgililer birinci dereceden şüpheli

Bense, bildiğin gibiyim…
Hâlâ çayı ve kahveyi şekersiz içiyor
Hâlâ ağır yaralı türküler dinliyor
Hâlâ Payidar Zaraman şiirleri okuyor ve
Hâlâ “Martıların Efendisini” izlediğimde ağlıyorum
Say ki, yıkılmış bir bahçe duvarıyım
Onarmak istesen o n a r a m a z s ı n

Tozlu bir kilidim…
Üstümde yılların kiri, pası
Belki kırıldı belki de fırlatıp atıldı anahtarım
Hohlayıp silsen ç a l ı ş t ı r a m a z s ı n

Ah içimin ıssızı
Hadi yeniden doğur bizi desem
Sızım sızım sızlar kasıkların
D o ğ u r a m a z s ı n