şehirler
yarın sunağı haram şehirler
!
nicesi üryandır nicesi medet umar dünden
simsiyah dumanlar yükselir
ufukta bembeyaz bir hayâlden


alsın öfkesini alevin
o alize gözlerin
yarısı sütleğen yarısı lavinia kokuyor nefesin
nerede bitsen
her şey sanki yeniden
katiline diz çöküp merhamet dileyecek
hangi an’a sığar hayat
hangi ana sarar
bunalmış rüyalar geçer yine
koridorlarından yetimhanelerin
nasıl da korkar
nasıl da kaçarlar
kendisine uzanan bigâne bir elden


dağılmış resimleri
yıkılmış hayâlleri
kederli bir ırmak gülüşüdür aynalar
nevruz sabahında yıpranmış nar çiçekleri
dağ eteklerinde gelincik
hepsi gül bahardan yadigâr
ah diriliş için ırmağına yakaran kurak
oğulsuz toprak
açılır mecaz kapıları Anka’nın
masallarda bile büyüyemez çocuklar


reddine bin derdini kanatmış
İçinde derin kuyular
ağlasa dolmaz ağlamasa çürüyecek sular
yüreğinde gürbüz bir sancı
yersiz yurtsuz kiracı
kendi mezarının kendi serinliğine uzanmış
yakasında sürülü başak tarlası
İçinde solgun günebakan ordusu
ay yorgunu geceleri
yüreğine bağlayıp ’’sevdam’’ diye kuşanmış


molozlar arasında kaos
şafakları yerinden sökülmüş
ağıtlarla diker kadınlar parçalanmış bedenleri
küle dönmüş çığırtkan şiirler
yanık kokusunda sessizlik heceleri
ne güzeldir kimileri uyurken
göğsünden emer nemi geceler
her bir sevincin kovuğunda baykuşlar öterken
çile tezgahından mor nakışlı acılar geçer


şehirler
cesetler yunağı haram şehirler
şehirlerde sesinin yankısı var hâlâ
çaresizliğin başkaldırısı
şehirlerde rötarlı gün ışığı

alışır senin de gözlerin
dağların amiyane suskunluğuna
!
kim bilir nerede biter battığın yerler
aktığın hikayeler
yine kan yine kahırla ur
itler solur ayak izlerine
yine azılı bir pusu kurarlar
yalancı mevsimlerine



...