Aklımın kapıları açık kalmış
Bir el atsanız kırmadan topuzunu
Ya da siz bilirsiniz bayım
Fötr şapkanız dolsun yürek gıcırtısıyla
Siyah beyaz ayakkabınız benim dünyama benziyor
Kolalı gömleğinizden cesetler dökülüyor
Ceketinizin bir kolu kısa
Kısa çöpü çekmişsiniz ne çok belli
Küfür de yakışıyor dudağınıza
Boykotda da yokmuşsunuz
Adamlığınızı saklamışsınız çelik dolabınıza

Patlayan bebekler sığmıyor naylon poşetlere
Sahi hala zam gelmedi mi naylon poşetlere
Konuyu saptırma bayım
Ölüm serbestken yıkılmış Gazze hastanelerinde
Ağzı cennet kokan babaları üzdüler
Yirmi birinci asırda
Ateş kanatlı kuşları sürdüler
Ağzı dikilen bebeklerin uykusuna
Uykusunda kurşunlandı buğday tenli kadınlar
Kana buladılar denizini
Selalar notasız okunuyor Musa’nın tezgahında
Sakın yaralanmayın okurken bu şiiri
Anestesiz dikişleri nereden bileceksiniz
Adamlığınız diyorum bayım
Ötenaziyi kabul etmiyor

Kabul edilmiş bir yenilgiyi siz düşünebilirsiniz
Çıplak ayaklılarlar buna ne der kim bilebilir
Kim bilebilir çelik fikirden daha yumuşaktır
Dağıldığında paletler anlarsınız bayım
Yürek kurşundan daha ateşlidir
Duramaz karşısında en medeni tıslamalar
Matematiği bilirsiniz toplananlar da bölünebilir
Bölündükçe kalmayacak diğerleri
İç acılarına bakıp aldanmayın bayım
Vurula vurula taçlandıracaklar şanlı zaferi
Öyle ayaklanmayın hemencik bayım
Daha karpuz kesecektik...