Evvel Zaman Şiiri
İnsanoğlu nice derdin hancısı
Kederden kedere batırır dünya Özünde büyürse vuslat sancısı Aklında hükmünü yitirir dünya Sararınca yaprak, dala el olur Eylül kokan dağlarında yel olur Yığılır yığılır bir gün sel olur Her cana bir külfet yetirir dünya Hazan yol üstünde kılınca karar Aşığı sırrının esrarı sarar... İnsan ezkârında kendini arar Alemden âleme götürür dünya Karşı dağa kara kışlar düşünce Sen koşarsın keder gelir peşince Bir ıstırap düşer saçına önce Sonra elvan elvan getirir dünya Yazılmışsa kara yazı alnına Güpegündüz gece konar koynuna Melanet halkası sefil boynuna Geçirip böğrüne oturur dünya Vuslat hayal olur, ayrılık yara Kötü dost elinden düşersin dara Gözler yâr gözünde iner inkâra Kemirip ömrünü bitirir dünya Derviş bir tenhada Hakk’ı bulunca Nefis bir köşeden batar kulunca Her varlık zikreder kendi dilince Gaflet uykusuna yatırır dünya... |
Yüreğinize sağlık üstad. Ne güzel dizeler böyle
"Özünde büyürse vuslat sancısı
Aklında hükmünü yitirir dünya"
Bu manâyla bakarsak, dünya yormaz bizi inşaallah
Tefekkürlüktü doğrusu .
Bu güzel şiirinize acizane bir dörtlük yazmak istedim
Dua ile hürmetle
"Geçmez sandığın şu kısacık ömrün
Yarınları da oluverir bugün
Dün diyerek yâd ettiripte her gün
'Ya" diye diye iç çektirir dünya"