Kendim ile Baş Başa
Son taşın bir gül olsa düşse gülüşlerinden
Yar uzaktan uzağa dalayım ülfetine Gölge gibi süzülüp gitsen de düşlerimden Ey mefhumum razıyım hasretin külfetine Hüzünle yokluğunun kapısını dövende Mahşeri bir sensizlik döver durur havanda Sen için her kısmeti başucumdan savanda Sensizliğin koyunda talibim uzletine Düşünce siluetin zihnimin burçlarına Serinliğin dokunur böğrümün uçlarına Yırtıp ölümlerimi sığdır avuçlarına Aynadaki yüzünün kavuştur izzetine Ötelerde melekler döker diye zahire Sana susazdığımı yazamadım şiire Yokluğuna sarılıp bal ekerim zehire Dayanamam dokunsa bir günah iffetine Sensizlik yokuşunda aşamadım bendimi Âlem piştiğim sanır kimse bakmaz yandı mı? Herkes beni dinle der, kendim ise kendini Eremedim kendimi bilmenin hikmetine… |