Okundu hikâye
Bozuldu büyü Vaveyla
Hadi ayak izlerimden kavgalarımı çıkar
Kaç bahar geçti
Kaç Leyla gördüm
Emzirilmediğim taraftan
yenilgilerimi sar...

Anahtarı kaybolmuş sandık gibisin Vaveyla
Bohçanda gizemli efsaneler var
Ne çok vurulmuş
Ne çok ölmüşüm
İniltilerim bıraktığın izler kadar

Yüzüne hüzün çilleri serpilmiş Vaveyla
Fanuslar içinde yanan kelebekler gibisin...
Sırtımda tırnak izlerin
Avuçlarında kaçışlarım var

Sebepsiz gitmelerin var Vaveyla
Ve sen gidince ardından yıkılan şair
Melalini dağıtmayan keşkelerin var
Oysa cam çiçekleri gamdan uzaklaştıkça yaşar

Vaveyla;
Esrik akşamların gizemli çığlığı
Zemheri vakti menekşe umuda susar
Bilmem ki ben artık gitmeli miyim
Birlikte kaldıkça yaramız kanar....


Dost kalem Nur Tanesi Hanımefendiden.

Mavisini yitirmiş gök gibisin, Vaveyla!
İpi kopmuş uçurtmanı kim tutacak Vaveyla?
Karanlık bir umutsa, ışığa yol ver.
Yıldızları saçlarına kim takacak Vaveyla?

Dost kalem ŞİİRLERİN ŞAİRİ Hanımefendiden

Günleri etme heba maziyi dünde bırak
Dilleri lâl olanlar hep ağlar hıçkırarak
Bir umut var deseler koşarsın yalın ayak
Kulak ver çığlıklara dünyayı yak Vaveyla...