Sürme keder tarlasını yeşermesin ıstırabın
Can yongası sefer tasım çay tadında yalnızlığım
Giyme vuslat hırkasını dibi yoktur bu girdabın
Gözlerinden eylül geçer, irşadında yalnızlığım

Gönül gömleğimde düğme, sensizliğimi ilikler
Kırk kez diksem tutmaz yama, inadında yalnızlığım
Hasretinle beni döğme, yutar beni derinlikler
Penceremdeki rüzgârın feryadında yalnızlığım

El gibi yıkma tahtımı, dert değilim yakınasın
Ahu dilber dudağının, muradında yalnızlığım
Yâr için bozdum ahtımı günahsız olan kınasın
Uçup gider kör bahtımın kanadında yalnızlığım

Fısıltın sürgün lekesi, yokluğuna oldum bizar
Toprak gibi şefkat kokan azadında yalnızlığım
Taştan masallar ülkesi yer üstünde ıssız mezar
Ganimeti şu ömrümün, bir kadında yalnızlığım...

Dost Kalem Aşık Lüzumsuz’dan

Ne söyledim, neler yaptım, yürek beni dinlemiyor
Hazan hüzün sarmalında, sanmayasın inlemiyor
Yalnızlık tek Hâk’ka mahsus, deli gönül anlamıyor
Huzur mutluluk da neymiş, inadın da, yalnızlığım.......