Kimin çizdiği kurallara göre yaşıyoruz hayatı? Neden keskin tabular var? Neyin gururu, neyin kibiri ve bu hakikaten neyin savaşı? Benlik uğruna neden vazgeçer insan? Bazen de eğilmek gerekmez mi kırılmamak, kopmamak için?
Serbest vezinle yazdığım bu şiirimi beğenen, beğenmeyen ama en azından okuyan herkese selam ve saygılarımla...

-Mustafa ÖzTürk

NE OLURDU

Sensiz yıllarda yaşlanmak yerine
Senli yollarda yaslansaydım omzuna...
Bunca tecrübenin faydası falan yok,
Acemi kalsaydım öylece kollarında...

Bilmeseydim hiçbir şey,
Senden başka her şeyin cahili olsaydım
Şiirler yazmasaydım, kitap okumasaydım
Bir tek sende, sadece kalsaydım sana...

Her şey var ama hiçbir şey yok gibi
Denizin ortasında susuz kalmak misali
Ne garip bir his, bilmem neyin timsali
Hayale değil, uyku diye dalsaydım sana...

Dik durmak yerine belki kırmalıydı dizleri
Zorlamalıydı hatta zorla bulmalıydı güzelliği
Kolay olan çirkinlik olmamalıydı,
Yanımda olsaydın, bulansaydım çamura...

Nefesler tükenseydi boşuna,
Dönseydik ikide bir yolun başına,
Ne olurdu ki Allah aşkına;
Sensiz dinlenmektense, sende yorulsaydım...
Sende dalgalanıp, durulsaydım sana...

-Mustafa ÖzTürk #mstfztrk