hiç öpmediğim
avuç içlerinden
tanırım
sırtında ışıkları yanan
o şehri ki
yüreğinin derinlerine
kök salan kıvılcım
damarlarına yürüyen
bir damla şimdi..
hani şimdi sırılsıklam
ıslanıyorsun.

ne kadar yazmaya
çalışsanda
bir boşluk ki derin
bir boşluk ki ellerin
her daim bilinmeyenin
peşindedir
sorguları yüreğimin..

ve ben,
ten/in kadar yumuşak,
mavi sarmaşık aralığı
kurdela bağlıyorum
saçlarının kırıklarına.

tam gittim dediğinde,
sus
bir nota daha çalmak
istiyorum
omuzlarında
yani İstiyorum
kızamık gibi
bulaşmak sana
bulaşsam sana...

iliklemeden önümü.
sobelenmeden çocuklar..
yüreğime düşüyor
g-özlerin
gözlerin ki
nefesimi kesecek sandığım
bir rüzgar...
bu karların hiç erimediği
dorukların rüzgarları.

kirpik uçlarından
cemreler düşüyor
o bilindik en eski yaraya
İmla hatalarımdan seken
taşların sesleri bulaşıyor
önce kulağına
şiirine sonra
şehirlerine hiç gitmediğim...

inanmazsın
tersinden okuyorum
artık seni
eksik/yarım ve azalmış
yokluğunda.
daha pek çok sıfat
yazabilirdim lakin
zamirlerim küskün sana
gizli öznemsin benim
maharetli parmak
uçlarından düşen
kelimelerinin verdiği şekil
dilimin ucunda şimdi
emiyorum dudAKlarımı
kapayarak..



m. b.