can içi/m..hep aynı yerdeyim. bir taşla sapanı arasındaki o garip boşlukda o gergin sabırda... düştüm/düş’tün gölgeme sığmazken kanamalarım. kullanılmamış zamanlarda sana uyanıyorum/terli ve alınganım. serserimsin benim/zorbam salaş düzenim. bu yüzden gözlerim göğe çevrili, ayaklarım suda kalakalarak sende yaşıyorum.. sende taşıyorum ki bentlerime dar geliyor ırmaklarım.. canımın içinin/içinin içi. ruhumsun benim doğarken icime üflenen sahipliğin birleştiriyor avuç ici çizgilerimizi geceyi sonra gündüzü ki Aralık paylarına titremeler birakıyorum.. ten yangını, ateşim kor bedenimin soğukluğu hep bir kalabalıkta varlığının gizemini iki dudak mesafemde tuttuğum.. aşkını ver bana üşümeyeyim... m.b. |