üzerine bulutlar serpiştirilmiş
çıkmaz sokakların kuytularından geçip,
bir yerlere yetişmek için
kaldırım hızıyla ilerliyorum
bir şeye/neye ve en çok kime..
beyin boşluklarımda dönüp duran
bir soru işareti sadece..

kalakalıyorum..
terlemeden ve merak etmeden daha fazla..

kurursa kuyuların suyu?

masanın üzerine koyma dirseğini
kaşığı tutarken elinde.
saçını özgür bırak,
açma düğmelerini, dekolten olmasın...

ortada henüz silahları
seçilmiş bir savaş yok
ve imzalanmadı taraflar arasında
kutsal yeminli bir anlaşma.

sen uysal mavileri öldürmüşken dilinde.
sitemler akıyordu kelimelerinin arasından
ve yasları tutuluyordu hece hece
mavi sisli ormanlarında/a-kan zerrelerle..

orda/ balkonunun kenarında
akasyaların ne zaman büyüdüğünü
göremedim bir daha hiç...

bütün sorulardan ve sorgulardan
seni münezzeh kılıyorum.
surlardan ve sulardan/mavi bulutlardan
ve alacasından en çokda güneşin ki
derinliğine bir son/bahar ve kışlı günlere
düşük vucut ısılarımızla çıkıp,
ilk su değirmeninde döndüreceğiz düşlerimizi.
bunu yapacağız merak edilecek bir şey yok.
dehlizlerimizden geçip,
Antik çağların duvarlarına iişaretler bırakacağız
hatırlansın diye
saçlarını iki yana ayırmış insanların gölgesinde.

düş bozumu günlerdeyim,
tarifi unutulmuş rüyalardan uyanırken,
terli ve alıngan oluyorum
birazda tehdit altındayım
ve tehdit altında bütün kavimler ki
dizlerimden kısa tretuar taşları üzerinde yürürken
çocukça ve açarak kollarımı
sana ve zamAna düşeceğim
dengemi kaybedersem
ve düşecek bütün sırlar

sim ve mavi.
yer ve küre.

korkup kuytularımıza döneceğiz
evet döneceksin sende kuytularına..

büyü bu..
hiç öğrenilmemiş gibi inkalardan.
hayat ve endişe kapı dışarı edilmiş
bir ruh hali sadece ki
şaşırmıyorsan itiraz bile etmeyeceksin...

sık dişlerini
ve uyansın kuytularına saklanmış bir katliam
öldür beni hiç öpmediğim avuç içlerinde/terli..
ve sev beni en çok..
sorma neden bunu öğretemem sana
bunu öğretemez hiç kimse sana
ve sen ki sevgilim olmayan sevgili;
öğretemezsin bunu bana.
ne milatın sonu ve nede milenyum sonu
şimdi tamda şu anda
kasık ağrılarıma d-üşüyor yaşamın telaşı ki
yanaşıyor senden çaldığım bir dokunuş
duvar diplerine.
parmakların sırtıma.
bir kapı
yarı açık unutuldu omuzunun saçaklarında
dur orda! dur.
bana b-ak
bir cama.
duy hç söylenmemiş seslerimi
duyumsa
ve koku tüm hücrelerine doğru
dokunulmamış tenine bir sufle/canımmm ki
sarmaşıksın sen,
kör ebe oynayan çocukların tınısı/diyalaoğu..

kapat gözlerini
ve ses ver
bir soruyu hatırlatmadan önce

ne kadar güç?
ve nereye kadar göç?

sonra unutulur insan balık hafızalada
gömülür cenazen
ve aynı olur bütün ölülerin yüzleri
inan bana bu yüzden kısa kesiyorum saçlarımı
hiç ölmemek için ben.
bir taş değiyor bedenime
ve aklıma bulaşıyor
ve bir harf bir kuyu buluyor çölünde Yusufun ki
dedim; senin mi kelimelerin eksik
yoksa aynımı herkes senin kadar.
anladım hiç uyumuyor gözleri sokağın çıkmazlarında
ve hep aynı pencere...




m.b.