Güneşin önünü açtımdurdum dedim ama durmadım içimde yol aldı şiir gözü kaleme ancak ulaştı sen duymadın ben duydum gerekirdi oysa gerçeğin açığa çıkması nasıl büyürdü toprağa dikilen fidan maviye yol almadan taşla ezilirse kök su vermedin, su verdim boynu bükük aşık gibi kalmadı güneşin önünü açtım attım karartan perdeyi bilmem neresindesin sen fidan diken ellerimin yanında mı yoksa yüreği kapalı bir can mı yaşamı kilitledin mi karanlık bir odaya öyle değil biliyorum hep açıktır gözlerin yalanı figanı görür hep ayağa düşmez başın!.. 17. 04. 2024 /Nazik Gülünay |