Son hıçkırıkŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sevdayı veda ile mühürlemiş zaman...
bir bir geçip gitse de yıllar Ay aynı Ay, gün aynı gün.. o gün ve o an’ın anısına her yıl olduğu gibi bu yıl da yeniden Döküntüydü zaman Ecelle eş değerdi sevişmek Kolay değildi Devşirme hecelerle Aşkın şiirini yazabilmek Kelebeğin ömrü Karıncanın kararı Vazgeçip mevsimi bahardan Bu hicran emri haktan deyip Sessizce bir köşeye çekilip Susabilmek Susabilmekti sevmek Evlat sesi Anne nefesi Baba gölgesi Cehennem nar-ı ile müjdelensen de Anneyi ellerinden Evladı alnından öpüp İçindeki ateşinle Bir başına yanabilmek Yanabilmekti sevmek Ağlayan göz Titreyen öz Aşk olmasın, Günahın secdesine Değmesin di alnımız Ki sevdiğinin bakışlarında En son halinle Kalabilmek Kalabilmekti sevmek Kara kalem bir resimdi Hayatın bu yüzü Bazen Yok sayıp anıları Yollara düşüp Hoşça kal Hoşça kal diyebilmekti sevmek Vakit vedaya ilişmiş Tımar etme şansımız yok acıları Sana huzur ve mutluluk dilesem Dilesem olmaz mı? Haberin olmasın Hayata küsmüşlüğümden Ve seni o kadar çok sevdim ki deyip Doğru bildiğim yolda Yürüyüp gidebilmek Gidebilmekti bazen sevmek Desem Kızmazsın Kızmazsın bana değil mi? Ben olmasam da Aşk deyince için üşürse Bir türkü söyle bizim için Söyle ki canımı yakmasın Kulağımda kalan Kulağımda kalan son hıçkırığın |