Karanlık Gecelerde Yazılır Bitmeyen Şiirler
Kanayan ellerini taş duvarlara sürtüp
Acıyı dindirmeye çalışan bir ruhun hikayesi. Göğsünde yankılanan çaresizlikle dolu, Kederin içinde kaybolmuş bir şairin hayalleri. Buğulu camlara dokunarak umudu arıyor. Kanarcasına yazılmış bir şiir gibi, Acının notalarını duvarlara fısıldıyor. Hüznün melodiye dönüşmesidir bitmeyen şiir. Gözyaşıyla yazılan her dizede bir inilti sefir. Kanayan yürek notalarla dolup taşar, Boş odalar tanık olur içindeki feryatları sarar. Eller titreyerek dokunur soğuk taşlara, Gönlün çaresizliğidir gökyüzünde iz bırakan. Beyaz sayfalarda silinmeyen çizgileri karalar. Karanlık gecelerde yankılanır sessiz çığlıklar. Umutsuzluğun arasında kaybolmuş yıldızlar. Deniz derinliğinde kaybolan sahipsiz ruhlar. Her sözü bir çığlık her hecesi bir hüzün sızlar. Sadece aşıklar anlatamadığı acıyı sessizce dinler. Bitmeyen şiirin melodisi yürekten yüreğe iner. Gözyaşlarıyla ıslanan kağıda düşen harfler, Sevdaya dönüşür acının özüyle dolu mektuplar. Her dize aşk dolu kalplere umut ışığına dönüşür, Acının içinde yeşeren bir çiçek vardır. Acının melodiye dönüşmesidir bitmeyen şiir, Göğsünde bir volkan gibi kıpırdayan, Adeta bir zindan gibi derin bir yaraları olan, Yıldızı olmayan karanlık gecelerde, Karanlık bir odada hüzün kokan sözler yazılır... Erhan Çuhadar Sabır Gemisinin Kaptanı |