Çargah perdesiBir harf buluyorum her sabah veya o beni ’hepimiz’ diye bir nesne biçiminde katlayıp yatağını altından göz göz kaynayınca ’biz’ şeklindeki hucurat oluveren .donup kal parazit geçsin bekle. su hariç herşeyin bölünebilen obsidyen kesiği ansızın bulunuyoruz ikimizde sade bir yanı var doğanın yargılayan bakışlardan uzak giyiniyoruz ’’ey örtülere bürünen’’ ne memeleri kalıyor insanın ne utandıracak başkaca hali eşitleniyoruz sıfırlar ve birler noktadan başlamak zorundaki çizgiler görüntü ve hissedişler pencere açıyor her an yeniden o kavranır nesne bir hayal şurada şuramızda yaşama anlam yüklüyor b’içimde. burada koşturulamaz atlar düşünce koştur topuklarında yalım, alnında şafak patlıyor |
saygılarımla