Bedenimden Notlar Iküllerimden uzaklar biriktiriyorum sana… çok yakınında sayıklayarak, silinerek, yiterek geçtim hayatı iki paralelle denklenen garip bir yoldu düştüğüm karşılıklı iki trendik seninle hepsi bu kaçak yolcu tedirginliğim bundan… aramızdaki ufak mesafeye korkaktı adımlarım hep yüzünü görebileceğim dış açılar seçiyordum sana gözüme baksan belki görürdün iç acılarımın toplamını şimdi hiçlik safhasındayım, arşınlıyorum kendi noktamın çapını gönlüme düşen ilk cemreden sonra bir de gidişlerine ağladım gelebildiğine umutlu… bir sana bir de rüzgara açtım bedenimi gelişine dileklediğim uzak ağaçların dallarıdır kirpiklerim, zamanı geldiğinde tabutumu çivileyen o kara mıhlar... etimden koparıp yıkadım/ kurutup astım o ağaca her şeyi… cennetin sanma, gözüm uzak/yakın olana cehennemim şimdi baksan yıllar sonra kurumuş dallarıma görür müsün kirpiğimin ucunda duran yüreği? sana varamayışım bir imkansızlığın hazin duruşudur; korkaklığın sanma en az cesurum aşkta senin kadar, tenine susayan cümlelerim olmasa daha iyi anlatabilirdim her şeyi sonu olmayan, soluğumdan,etimden, kemiğimden bir harita bırakıyorum sana bozma ayak izlerimi tek vasiyetimdir toprağı kefenlemedim gidişime, tek hatırasıdır ağırlığınca bu yükün gerisi üryan… bir mezarlık nasıl gezilir bilmem, ölülerimi gömmedim hiç uçurum kıyılarını dolaş dudaklarımdır, şarkılarım ses bulur yıkıntılarımdan topla dökülen kirpiklerimi yaktığın ateşi harla, gözyaşın tenlerden ırak dinsin, ölüm sebebidir ufka savurdum küllerimi, rüzgarı tutuştur beni kesen bir doğrudan söz et, acıt bedenimi gözümde duran dilek ağaçları tutuşsun birden konuşmaya başlar kuzey rüzgarı, korkma çoktan/daha uzaktır sana adım akıp gider boşluğa tokat atarak yalpalanan bir ayyaş gibi ölümü düşünme! yanan bedenimi kaldıran, savuran anlayıcının çağırıcısıdır o peşine düşme, uysal değildir zaten saçların yakalayamaz adımı bütün ışıklarını kapat dünyanın ikisi de uğultuyla gelir dayanır kapına aşk ve ölüm! yenen ganimeti alır nasıl olsa… bedenim/ruhum iki garip yenilgiye uğrayan ölüm tutsak ellerinde külümde rüzgarını döllemekte aşk yenik, rüzgarsa bir zafer şarkısı söylüyor duyuyor musun? uzak ölüler şenliğine katıp götürecek aşk/a suretim artık rüzgarlarda sende olan,olmayan yitip gidecek. K. Y. |
kendine aşık yeni cümleler daha/ sanırım tanrı insanı yaratırken 'hepiniz benden kopma yeni ışıltılarsınız ' demişti tebrikler...