gözyaşı eğitimi bitti
onca sıcağın içinde
çocukluğun nemli doğdu
çelişkiye bi adım uzakta
klimalı odalarda bir soba saklı
iki şehirden birindesin
umuttan saçılıp duran
ani bir üzüntüden ayrısın
iyiyi bilirmiş gibi
ekmeğin yanık yerini parmağınla örtüyordun
bir ağrıyla uyandın
kornalar bu gece uyur
bir dağın kargısıydın
mağaranın duvarlarına
dudaklarından bir suskunluk düşüyor
ayrılığı düş eşlemeden
düşelim kara iz
düşelim anam babam
dûşelim ben
sen de düş yığınında dengede duran domates
beni bir daha ara
beni bin daha arasınlar
seni herkesinle özledim
deliliğime seslendiğim delikte
yokluğundan öptüm mü?
insanın terk edildiğini anlaması
oluşundan kaç adımı sonradır?
arının kuş kadar aklı olsa
balını ayıklardı uçarken
kadın konuştu;

"geriye doğru bakınca bir dumrul çıkmadı

kalbim yok benim

böyle diyerek dinlendiriyorum"

salondan odaya bir düğüm daha
ondan gelmedin yol kapalı
ya da tarih traşı gelmiş bir adam
jiletin değiştirme vaktinin geldiğini
müzik ağdalandığında
bir de ruhu kanadığında anladı
geçen gün
bir sanat fili izledim
göz spor yapan bir filmdi
tutkum ayarsızdı
değiştirmeli dedin yenisiyle
elini taşın altına koymaktı
bir gece vakti gelen haydutların
birinden itibaren ölmek