Gözlerinin kentinde ölmeyi seçtimKilidini kör kuyulara attığım Zincire vurulmuş küfürlerim var Sussam bana zarar Konuşsam ruhun duymaz Lambalar bir bir sönerken uzak diyarlarda Karanlığın ağırlığı çöker bakışlarıma Çürümeye yüz tutmuş hüzünlerim En koyu haliyle sarıp sarmalar kalbimi İçimde demlenen korkular Yudum yudum dökülür uykularımdan Kanadı kırık martının gözlerindeki acı Çığlık çığlığa delerken bulutları Bir buket uzanır geçmişten Bilir misin Papatyalar ölmeden de kokar Ruhumun yosun bağlamış odalarında Sen Gözlerimin daldığı noktada boğulurken Ben kulaç atmaktan vazgeçip Gözlerinin kentinde ölmeyi seçtim Hayallerimi buruşturup Zaman denen çöp kutusuna attım Dilimde biriken ölü cümleler dökülür Avuçlarıma Ölüsü de dirisi de aynı yürekte yaşar. Meryem Ayan. |