Yüreğim asilliğini yitirdi
Gözlerim yenik düştü bakışlarına
Aslında sana hiç gelmeyecektim
Durduramadım ayaklarımı
Dudaklarıma bıraktığın buse’yi unutamadım
Kaç kez ısrar ettim,dinlemedin
Dokunma yüreğime yakarsın dedim
Önce tenine dokunan ellerim
Sonra yüreğim yandı ölesiye
Gözlerim gözlerinde,dudaklarım yandı ateşinde
Gün be gün büyüdü içinde ki yangın
Beklenen oldu,beni de ateşe verdin sonunda
Bedenim de derin yaralar açıldı
Ne tabib anladı,ne sen merhem oldun
Mutlumusun,için için kanadım
Uğruna şimdi kül oldum
İstersen savur küllerimi poyraz yeline

Nasıl da inandım yalandan ettiğin yeminlerine
Artık bir kalem çektim bende mazimize
Yandığımı gördükçe,üzülmedin
Aksine,ömrümden yıllarımı çaldın
Hala aklım ermiyor
Gönül tahtımı yıktığına
Dön bir bak ardına,neleri yıktığına
Ben gündüzleri bile kaybeder oldum yolumu
En sonunda karar verdim
Kırdım,sana yazdığım kalemi
YEŞİLIRMAK