Bul BeniSon sözünü söyledin felek reva gördü mü Acı çeken kul oldum derde saldı hal beni Mutluluğu aradın bir başkası verdi mi Çınar gibi devirdi gözden akan sel beni. Söz vermiştik el ele ahire yürümeye Sevdanın ateşinde mum gibi erimeye Aşılması imkansız dertleri sürümeye Daha aşk şafağında darda koydu yol beni. Ay karanlık gecede bilemezsin halımı Sabır ettim günlerce boşa açtım elimi Tek dileğim sen idin vurup kırdın dalımı Titrerken zemheride sarmaz oldu kol beni. Yeşeren sevdamıza umutla bakıyorduk İki nehir yan yana umman’a akıyorduk Mutlu günler adına tohumlar ekiyorduk Deryalara sığmazken yutuverdi göl beni. Buz kesen şu duvarlar sanki bağrıma çöker Acımasız o zalim yarama biber eker İçimde sessiz çığlık beni ölüme çeker Gelirsem de aklına mezarımda bul beni. Kardelenler açarken “Dilsiz Kalem” düşünde Zulüm ettin sınadın Kerbela ateşinde Hüseyin’dim can verdim ehlibeyt’in döşünde Yakıp yakıp kavurdun eyledin sen kül beni İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem) |