Yıllarca beklemek iflahım kesti
Bir saat ayırıp gelemez miydin
Gizlice buluşup bir akşam üstü
Hasreti başımdan salamaz mıydın?


Gülmedi hiç yüzüm ben hep maziyim
Yıkılmış bir aşkın son enkazıyım
Bir kere telefon açsan razıyım
Arayıp mutluluk dilemez miydin?


Köhne bir zamanın içinde kaldım
Gördüğüm herkesle selamım saldım
Dizlerime vurdum saçımı yoldum
Birlikte ağlayıp gülemez miydin?


Koştum kaderimin hep arkasında
Çok çile taşıdım sefer tasında
Yıkıldım sokağın tam ortasında
Acıyıp bir ömür kalamaz mıydın?


Yastığa koyunca dertli başımı
Her gece ağlatıp böldün düşümü
Verdiğin mendille gözüm yaşını
Eline alıp ta silmez miydin?


Sen bir Aslı idin ben Kerem oldum
Yıkıldı hayalim bir viran oldum
Her yanımı sardı dert verem oldum
Mezarıma gelip bulamaz mıydın?

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)