Zoruma GiderTenin tane tane buğday sarısı Başağından çıkma zoruma gider Çiçektim dalımda sen bal arısı Zehirleyip sokma zoruma gider. Visalimin uzun kışlı yolusun Akıp giden nehrin hasret kolusun Yeşeren ağacın ince dalısın Yad’a boyun bükme zoruma gider. Uzat ellerini şu cihan yansın İçimde yanardağ kül olsun sönsün Azap çeken ömrüm cennete dönsün Öyle mahsun bakma zoruma gider. Ektiğim topraksın sürdüğüm sensin İlmek ilmek bağlı kördüğüm sensin Düşlerimde hayra yorduğum sensin Hayallerim yıkma zoruma gider. Dökemedim nazlı yâre içimi Ak eyledim şu genç yaşta saçımı Mizan tartmaz aşkta benim suçumu Bir hücreye tıkma zoruma gider. Sırtımdan vuruldum dönüp bakmadım Çarmıha gerildim acı çekmedim Ettiğim yeminden bir gün çıkmadım Alev alev yakma zoruma gider. Yenik düştüm ben savaşa doymadım Azar yedim, küfür yedim duymadım Bu kumarı hayatıma oynadım Son kurşunu sıkma zoruma gider. İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem) |