ateşle kar arasına demir atan masalların
yoktur mesafesi!
an’dan gayri uzağa düş’müşüm
biraz gururdan
biraz da esrarından öte


belli ki turna sürüsü çekilmiş
yorgun bir göl yatağı yüzüm
toprak hatırına nice nice üzülmüşüm
belli ki denizlerin üstünde
gemileri kaybolmuş bir türküyüm
serseri bir kurşunun hamallığında
katiline âşık
alnından vurulmuş tebessüm



salıncağında zülüflerin dalgalanır göğün
morla çalkalanan yalnız bir sala düşmüşüm
yıllarca kürek çekmiş sonsuzluğa nazarım
sen ki hâla bir şehlanın mihenginde
hüzzam bir kavalın sesindesin


bu melodi uzun
bu melodi nice coğrafyalar deler
emanetten çıkmışım
sorma nasıl bir zora düşmüşüm
sen hâlâ bahar yağmurları altında
ben susuzluğun bayramında
giderken kime bıraktın yüzünü a gülüm
sen ki tiryaki bir çiçeğin küllerine kıvılcımlar düşüren
bendeki efkârı bilmeyen
sen ki hâlâ kedersiz bir tarihin tahtında
ben yaban ağrıların taşrasında
bendeki tarumarı görmeyen
sen hâlâ sefkat dilenen bir çocuğun
en dâre yüreğindesin


gökkuşağının kırılan rengine
güvercinler süzülür yeniden
bunalan iklimlerin kalbine
cemreler örülür yeniden
bak
aşk diye yine gelincikler ağlatır dağları
siyah tangolu haramiler kuşatır yolları
yarı aşina yüzüm
birazı sabıkalı birazı kaçak
gün doğuyor yine önünde diz çöküp yalvardığım
ben kötürüm bir gecede
sen hâlâ yorumlanmamış bir rüyânın
en derinindesin



_boran