Yitik - 127
tatar arabasında tıraşsız emmiler
ilk iş hemen tabakayı çıkardılar, “buyur burdan yakalımın” dediler çakmak çakdılar, cığara tellendirdiler ha bire birbirlerine ilaf etişdiriyollar nassı canım isdedi emme; bana vermediler . abamdan başga bildik-bilgiş kimsem yok ki enişde oğlan bi tefa ğeldiydi iki hafta eveli bana yesyeni bi cüzdan verdiydi bi de keratasını ha! bi de tavızguşlu dırnak makesini “valla olmaz” deye izbar edince de dırnaklarımı kesividiydi Allahı var; baya ganım ısındı neyeyse belki de “beni adam yerine ğodu” deye . eyi bi “adam dölü” belli.. emme o fakirlik “yaman bükmüş belini” köyünden gız veren olmamış “çoban” deye “gariben” deye haralda arayerin lafına ğöre bobama da baya “külteli bi ağırlık sayasıymış” . tam Akyolu bükülü(r)kene barabar, fe(h)metmeden geriye bakmışıyın arkamızda dört nala gakmış arabalar gelin arabası en öğnde, abamın yandayın emme gözüm köye dakıldı ğaldı Hacallar mahallesi, harmanyeri Osmançavışların, Leleklerin evleri sankine bi taha göremece(ği)mişin bi ta(ha) köye gelemeyeceğimişiyin gibi arkada ğaldı depeler, dağlar Gışlatarla’yı da dönividik Gayaseki, Akçeşme, Gaziri ovası, Deniz! Çamırlık, Ova harmanı . ebece(ği)zim düşdü aklıma “ebemmm!” ebem neyderiki goya abam yalınız getmesin deye bindik “heyvah” dedim “ben nere ğediyon, ebem yalınız galdı, bensiz neyder, nere-ğeder zavallı” kim Okarı Çeşmeden su getirivicek abam da yok, kim ekmek bişirivicek ebeceğzim bi başına.. gözlerim domur domur, bişiy deyviseler basacan vayvalağı, sarılacan da abama! ensem mi enmesem mi? . hinci a(ğ)lamaya yeltensem, “götü boklu” “taha hâlâ çocuk” deycekler emme bi yandan da düşünüyon doluya ğoyon almayo boşa dolduruyon dolmayo hesabı yalan deği(l) vallahi billahi arabadan ensem mi yonusam abamın yanında galsam mı elimin biri terli, elim abamın elinde hapis zati çekip alamayorun yerli gatli . dezelerim, halalarım mı? “şerefsizlerden” “yenge binen” düğüne ğelen, el gadak basmaynan çevrim çeviren bile olmadı.. goya bobama piretosdaları haklı bile olsalar abamın ne günahı obalı var! Abamı bobam olcak mı ğelin etdi bobam denen zavallı, analığın emrine oynayan garıdan gorkan hödüğün teki almış isdediği ağırlığı keyfi yerinde hoyuk bir nevi esgiden de gönüllü “boba” demezdim bundan sora dermiyin(m) bayramdan bayrama da olsa elini öper miyin orasını Allah bili bi(r) insan emek vermediği abamdan nası ağırlığ alı(r) zehir zıkgım olsun i(n)şallah, bi eyinniğini ğörsek eyvallah da yok hakgı-makgı . bobam ağırlığ aldı ya sankı urbaya ğetdi abama çeniz-meniz etdi “bilenzik almış analık gahrolasıcaya” “gayınçılarına sıvamış” dediler zati.. sankı analık doğurdu etişdirdi hamır yunurmayı, ekmeğ etmeyi halı dokumayı, aş bişirmeyi çorap örmeyi o ö(ğ)retdi hu yaşa analık ğetirdi abama eller ğibi bi ğün gün gösdertdi bize bi ğün huzur verdi sanki gönenmeyesice ana yannarı çürüyesice . |