Yitik - 128
abacazım elimi sıkı sıkı dutuyo(r) zavallı
öğey böyüğ abamı hiş sayma! o! bizden çıkmış bi(r) tefa gapısı ayrı açılı(r) dünnası başga bi dünna bayramda bile selamı nasip olmadı hemi de hiş birimize goya gelin ertesinde halı gurasıymış gayınnası “bu ağırlıg ödenecek” deyesiymiş halıcıdan ödünş alıp veresiymiş . abam gatliken salmayo elimi ne de ossa bi dene has-öz o(ğ)lan gardaşı emme var mı bi faydası olmaz olaydı bireş sonura elimi bi sıkdı ki ne, dönüp de bakamadım yüzüne, siper etdim omuzunu, görmesin deye gözlerimi duralakdan bi(r) da(ha) sıkdı elimi, ben de goya “burdayın” deye sıkdım elini içimi burkdu sessiz sessiz hışkırması, omuzlarının inip inip çıkması hıkgıdık dutmuş ğibi yutgundu siğim siğim a(ğ)layoruydu uçundu, yüre(ği) ağzında en kötü ğünün böyl-ossun aba . arkada cağıl-coğul keyik m(uh)abbeti düğürbobanın cofcofu yaslandım abamın sırtına hiş böyle düğün olu(r) mu yana-yakıla, yana gavrıla neyeyse ben de sımkırdıyon ga(y)ri et-dırnak misali bitecik gardaşıyın ya(h)u zavallı tir tir titreyoru derkene hıkgıdığı dutdu.. benim de içim gakdı.. . siğim siğim ağladım çocuklar gibi yemin etdim.. gızımı hiş gurbete gelin eder miyin sonuratdan aklıma ğeliyo da ben de çocuğudum da ebem demişleyin “o da taha çocuğudu” verividi ağıdı . “inceler de bu dert beni inceler a(ğ)larmış gurbete gelin gedenner yavaş sürün arabayı emmiler bi taha da göremeycen köyümü köye hasret geçirecen ömrümü” . |