Emeklemekli olduğumuz çocukluk yılları biri, diğeriyse şu ergenlik yılları. Her ikisinde de ihtiyaç duyarken destek veren ;ellere, göze, gönle ne güzeldir hayat. İlham verir, motive eder. Ne yazık ki tam da bu kritik eşikte anne ve babaların sırf keyfiyetten verdikleri kararlar neticesinde, o ailelere renk veren, neşe katan, çocuklar ve gençler hayatlarında olamayacağı denlice yıpranırlar yaşananlardan. Durum tam da bir trajedidir. Nefsi arzulara yenilişin, etiğin iflasının, keyfiyetin baştacı yapılışının adıdır bu durumlar.
Belki de bir ömür boyu sürer bu sarsılış. Onların bu ayrılıklardan, bu terk olunuşlarından ötürü döktükleri göz yaşlarını kim dindirebilir? Bu vebalin altından nasıl kalkılırki... Binlerce çocuğumuzun ve gencimizin yaşamakta olduğu ve hayata küskünlerin, derinden kırgınların farkındalığı için kaleme alınmış bir şiirdi bu. Umarım birileri üzerine alınmayı başarır. Olmadı, biz onların üzerineyiz zaten.

Asla düşünmezdim güne değecek şu hüznü
Salısıydın sen hüznümün derinliklerinde
Geri gelmeyeceksin muhtemel, biliyorum fakat
Yere eğilmiş başımın en mülayim halini görsen
Sanki felekten esaslıca yediğimdir şu tokat.

Hiçbir şey yıldıramazdı da beni o ana dek
İnandığım şeyleri tepe takla etti kör olsun felek
Yenilgindi bu senin, ben kabul edemem bu sonu
Nefsince yürüdüğün ve kepenkleri alabildiğine
İnandına can yakarak kapatmandı bu konu.

İnsanlar kendilerine ihanet ederler, bilseydin
Kendini sevmenin sarhoşluğundandı bu zulüm
Başkalarına değer verebilmek dediğimiz vefaydı
Soldurdun açmakta olan bağımdaki binlerce gülüm.

Asil olmak sana göre değil, ne de ağır gelmiş bak
Seçimlerin öyle bencil ki gündüze kurar pusu, tuzak
Olduğundan öte davranışlar değil mi ateşe atan
Bir zafer ise sence bu, horon da tep, her şeyi yak.

Bundan sonra hep düşeş gelmiş neye yarar
Kimle paylaşılır olur havadan da yağsa onca kâr
Omza değen, yüze gülümseyenler olmadıktan sonra
Tutsak da kuşu ağzımızda alkışlar bile değersiz
Hey gidi vefa, sensiz nasıl sürelecekmiş ki sefa.


Bir gözyaşının bedeline razı gelemezken yüreğim
Sulu sepken gibi ağlamaklılar var açtığın yaradan
Vah ki vah sana, yanlışlıkla mı sana can verdi Yaradan
Sana uzak kalmaklıyım şimdi, çekil artık aradan.

Belki yıllar boyu sürecek kanayan yarların acısı
Olsun, sararız dost bildiklerimizle bak sen işine
Anladım ki dünyanın bir suçu yok bunda, kul arsız
Sevmedeki hakikati anlayabilseydin be duyarsız.

Izdırapların ilhamı olmaktasın bana, git ötelere
Yeter ki değme saflığından taviz vermemiş gönle
Taşımak herkesin harcı değilmiş sevgiyi, o asildir
Hazlar için benliğinden ödün veren söyle kimdir?

Kim demişti ki kölesi ol diye sevenlerinin
Uyduruk bahanelerle melekleri de hicvettin
Uğruna verielen mücadeleri bir kez bile görmedin
Kibrinin gölgesindesin, kendine de zulmettin.

Sevginin güzelliğe değil, emeğe idi istikameti
Bardağın yarısı dolu iken gözün niçin görmedi
Onlarca yılın hastalıklı ruhuymuş bu tecrübe
Bizi değişmişsin çoktan, adı meçhul yad ellere.

Dualarımın yönü ıskalar seni bu noktadan ibaret
Beddua etmem amma, hakkımı saklarım ilelebet
Tarifsiz ve vefayla yoğrulmuş mutluluklaraysa veda
Düşürdün kıymet verdiğim kutsileri ahımdasın
Öyle bir incittinki canları,gelince vakti sen de yanacaksın.

Oğuzhan KÜLTE