İncir kokulu güzel...
Bilmezdim bir kelimeyi söylemenin
bu kadar zor olduğunu... Dünya ağır, dünya kahır Cümleler eksik Şarkılar sessiz Bütün kıtaların acıları geçiyor yüreğimden Ateşlerde eriyor göz bebeklerim Tuttuğum kalem hesap soruyor ellerimden Akma diyorum gözyaşlarıma akmasana... Sayfalarca cümleler kurup Kurşun kalemimin kurşununu çıkarıyorum Bir gelincik masumluğunda Kırıp incitmeden Devirip dökmeden Bir kahve falına bakar gibi Beynimi uyuşturan o kelimeyi söyleyebilsem diyorum Yüreğim üşüyor yangınlar içinde Hüznümü yoldaş ediyorum suskunluğuma Kirpik uçlarım göz bebeklerimin içine batıyor İçime taht kuran duygular bile Vazgeçiyor saltanat mücadelesinden Kızıyorum bütün karıncalara Ağustos böceklerini dost kılıp Neden karanlıklara doğurdun beni diye Anacığımla hesaplaşıyorum Sonra da günahımı sevabımla tartıp Kederlerimle kaderimi yüzleştiriyorum... Mevsimlerden belirsizliğin mevsimi Kar yağıyor heves çiçeklerimin üstüne En yırtıcı kuşlara ev sahipliği yapıyorum Duru sularda yüzümü yıkamışlığımı unutup Su içmekten bile korkuyorum İçimde kıvranan harfler boğulacak diye... Aynı rüyayı görüyorum kaç gecedir Kuş tüyü yataklara küfredip Buğulu camlardan uzaklara bakıyorum Bütün kıtaların acıları geçiyor içimden Dudaklarım titriyor Nefesim tıkanıyor Gözlerim karanlığına sığındığım geceye küsüyor Eksik cümleleri tamamlıyor zaman Sessiz şarklar intikam alıyor kulaklarımdan Hatta karıncalar Hatta ağustos böcekleri Hoşcakal diye bağırıyorlar benim yerime Hoşcakal incir kokulu güzel hoşcakal |
Yüreğinize ve sesinize sağlık.
Selam ve saygılaarımla üstadlar...