suyun kokusuydu
ah bilmiyordu
ney’in felsefesiz kokusuydu


kâh zamansız ve üryan
kâh dumansız ve zindan
bir ihtilal değirmeni
göz altında eşkal kölesi
kah bir rüyaydı
uyanınca yanağından öptüğüm


renklerin darasında gökkuşağı
kenti apansız kanatan
yarasına şifa diye sürdüğüm
eşsiz bir siyah kadar ağır
bazen de gölgeleri budayan bir deli rüzgâr
ellerinde tüy sarısı
seviyor muydu sevmiyor muydu
sevdası papatyaların kanunda
her halükarda cezası aşikar
küle kadardı mabedinde rengi
iki damla ateş
iki damla vira isyan


ağlatır limanları
ağlatır melâlinde tutuşan gemileri
feryadı dalgalara dokunan acı bir hatıra
ağlatır nice güneş nice ay düşüren geceleri
kireç kokusu sinmiş duvar diplerinde
bazen de bir beyaz çığlık
yersiz
tarifsiZ
sol minörde köz ziyafeti
her harfini
nefes nefes çaktığım göğsüme


kâh
inzivada sahra hamağı kalbin
viranesinde bir garip avare
(s)ustan kovulmuş bir meczup gibi yaka paça
tavrıyla kumları paralayan
her çölün biraz soluduğu
zamanın kör tutkusu
ah bilmiyordu
hangi yolculuğun boyuydu bu


ah işte oydu
saçları kelebeklerin avlusu
ruhu ’’kanatlarla doluydu’’
gözleri bir deniz ötesi
gözleri göğün çocukluğuydu sanki
,



_boran