Yitik - 106
bobam denen ellere ğalasıca, singildeyesice ,
öz be öz kendi çocuklarına deği(l) de taygeldilere saa(hi)p çıkdı eyi mi belki üsdüne de almışdır emme; bana ne! “beni ki benden getdikden keyri” malının hepiciği bana ğalsa neneyen e(h)tiyacım da yok, eyvallahımda ıhı hurada bi dünek sa(hi)bı da benin umurumda bile olmadı valla-billaha “ölmüş eşşek gurtdan gorkar mı” len yaşarkana ne hayrını gördüm neneyeyin meresinden ne hayır beklecen bi ğün bobalık mı etdi mülcem emme neçcen.. de get Allasen! Ismayıl!. . ulen donuz mezerinde yatasıca! biz de senin sulbünden endik işde yaa.. gardaşlarımdan uzak, ben dedemgilde onnarı gördükçene analığı duydukçana, a(ğ)laya, a(ğ)laya içerim yana yana bi(r) tenesine saa(hi)p mı çıkabildim, sabi-sübyan yeniyetme gaderin gülmedimi ğülmez ğeder gari kendi başını düzemeyen gelin başı düzer deller ellerde neler var neler neyde-bili(r)dim elimden ne ğelirdi Ismayıl! . şükür emrine; elime düşmedi donuz bobam.. elimden geleni eder miydim bilemen emme hep taha beterini hayallardım, neneyen Allah da bana soval etmezdi onnardan.. neye.. o köy senmin, bu köy şenmin, satdı olmadan gedesice analığım durdurtmadı meymanatsız, garnıdar, gara suratlı, ğara-ğarı çekdiklerimi, onunkunnar da ona; eyi yaşatdı garnım burnumda bi ğün ta(ham)mil etmedi zilli hemi de hazırımış gibi öte yüze aşırıvi(r)di goca üsdüne goca.. hay olmadan gedeydi hepiciği, çocuklar onun, bunun, şonunn, ötekinin emme bobaları kim oluşa ossun.. bana ne hiş birine, kimselere deyemesem de bana ğöre hepiciğinin bobaları senidin Ismayıl.. . biri hurda çırak, öteki başga yerde himaye hepiciğine sahap çıkdım nehayetinde şükür, biri ötekini öğey bilmedi gene de “Anşadudunun o(ğ)lu” dediler hepiciğine de Gızımı da beni de Gara Musduk sahaplandı düğürümden Allah bin kere ırazı ossun, Teslime aba sizlerinde başınız sağ ossun emme o bobam olacağa, içim hiş ilimedi zati kimseye de gerek galmadı, analığım ona öyle bi çekdirdi kii bana ğalı(r)sa buynuzladı da! emme bana ne, bin beter ossun imi anamı çoğ aradı, çook olmadan gedesi garip anaca(ğı)zım onu adam etdiydi “bin beter osun işallaaahh” ondan şundan duydum da içim kıl gadak titiremedi umurumda bile olmadı vallahi.. bobam? laletdayın biriydi olamadı, olmadı, olamazdın emme sen aslannar gibi sen..?, sen dayıma hep varıdın Ismayıl . emme sen.. sen Ismayıl!.. Ismayılıımm oldu bitdi başgasını bilmedim, tanımadım sen olmasan ben canımdan da, dünnamdan da geşdiydim vallaha bu ğece capcannı dalyan ğibiydin ürüyamda “gak gı!” dedin; “n’oluyon gı” gavışcaz taha “günahısa günah” dedim yekdepden ordan dürelendim gakdım, hemen vallaha-bilaha her zerresini yaşadım sen "yörü" dedin ben; seğittim mardım Ismayıll.. . “yağmır yağar suyna dolar dereler içerimi acıtmayo yareler gurbet elde ölüp galsan yad eller kimsesizler mezerine defneder dovam Allah sana yardım eder.. Ismayıl..” .. “emme yok mu; derdin beni del eyler burdan sana yörünmeycek yol eyler gurbet elde galsan seni yad eller iki kürek toprağınan defneder dilerin ki Allah seni hıfz eder Ismayıl..” … “ya ben ne edeyin nere ğedeyin Fer(h)at gibi dağları mı deleyin “huradayın” de de uçup geleyin insan sevdiğini cana defneder o dünnamız Cennet olur, etme keder Ismayıl..” |