GÖNÜL
Yoruldum elinden artık dur dinlen.
Kuruyan bir dala konarsın gönül. Bir kararda karar kıl orda eğlen. Her gün gam tasını sunarsın gönül. Akşamın sabahın tutmuyor neden? Dövünme beyhude gitti bak giden. Bir suâl edeyim varsa müsaden; Arzun nedir, kimi anarsın gönül? Başta yastık döndü taşa sayende. Ömür döndü uçan kuşa sayende. Yıllarca uğraştım boşa sayende. Kimin işmarına kanarsın gönül? Kerem çekip gitti Aslı mı kaldı? Ferhat’ın Şirin’nin nesli mi kaldı? Neşet Ertaş, Veysel faslı mı kaldı? Sen hâlâ sahrada yanarsın gönül. Mesut’um ahvâlin ver akan suya. Ver ki yalnız seni sen olan duya. Rastlaşırız bir gün yine olurya, Hak ettimse beni kınarsın gönül. Mesut ALTUNKAYNAK |
Başta yastık döndü taşa sayende.
Ömür döndü uçan kuşa sayende.
Yıllarca uğraştım boşa sayende.
Kimin işmarına kanarsın gönül?
*** GÖNÜL *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...