Utangaç sevgiSen mi istedin ayrılığı, ben mi istedim Uçuşu bile hüzün kuşların Seste sessizlikte çılgına dönen Aşkımız insan sevgisi Dondu çiçekler, unutuluş donu Damladı yere özsuyu kanı Utangaç kollarını dövüyor sevgi İlk kapıyı açmak yeterdi Sözsüzlük değil sevgilim ayrılık acı Duvar duvar odalar arada_ kor Adım atmaya korktuğun yollar Eksiksiz sevi adına İzlerini sürerdim bir salyangoz olsaydın Kim bilir yaprağın ortasına Ayın damgasını basardın Özleminden Yabanıl çılgın bir at Dağ dere demez koşardı Ben masal satardım beyazlığından Bir taş kum olur inerdi Başım eğilirdi bir söğüt dalı Öperdim uzun uzun Güneşinin değdiği yeri Eserdi yüzünde bir deli rüzgâr Geceyi yerine asardın Durmaz uyuturdu horozu Giderim dediğim yerde Severim dediğin yerde Ayardı Tanrı Altın yıldızıyla terini ağır bir taş olurdun, dünyanın kaldırdığı.. 12. 02.1992/ Nazik Gülünay |