Yitik - 25
sıralı okumanızı önerilir
“-aahh ah gellebam…, kimbili(r) kaş yaşındaydım o zamanın behrindeki zaman sen bilmessin; gellabamı.. o “gızoğlan gızıkandan” “haz-öz” benim gellabamıdı eller gibi “gellaba” demezdim de illem ta hançeremden-huramdan “gellabaamm” derdim canı yürekden, yeminne! . bek hoşuna gederdi ga(y)ri “enh” derdi, heş eşitmemiş ğibi ben gene ta ceneğimden ciğerimin en derin yerinden bi taha “-gellabaamm” deridim bek severdi benim, peltek-peltek “gellabam” deyişimi ne de olsa apalak gopil bişiyin “Musduk gardaşıımm” derdi o da bana “Musduğuumm” deridi başga bişiy demezdi! “Gara Musduğum” derdi taa canı ğönülden o ğün, böğün adım “Gara Musduk” galdı gellabamın yüzden benim de hoşuma ğederdi “Gara Musduğum” deyişi zağar bana ğöre “ağa” demek gibi “bey” demek gibi bişiyidi senin annaca(ğı)n ta öyleydi gellebam hısımım deği(l) de akrabam … “Alı Dayıma” havasıdı, gızıkandan geldi geşdi emme hemi gapı bi ğonşu hemi de akraba oluncazdan fırsant buldukçana bizden…, bizim evden anamın yan(ın)dan eğsilmezdi, nere ğederse ğetsin ıramatlıg gellabamın yolu ille de illem bizim gapıdan, camdan, hayatdan, damdan geçerdi, . gapı tıklar; aç elinde peynir gatıklı çomaç, halva malva bişdiyse bensiz boğazından geşmezdi halleri fakıtları da eyiydi evel evelden köylüde ceviz narasın hiç bişiy olmazdı ya huu emme o bulurdu eline ne ğeşdiyse payam, ceviz içi, iğde, mürdümek, göknohut armıt, erik, garadut kendi elleriynen yediri(r) yetmez öpücüğüme sürerdi . kepici ğeldiyse “mat şeker” düdük, sünger, ayna-darak olmadı mekke patla(ğı) nohut gavırkası vahtına ğöre; erik çağla çöreğ etdilerise yozu, hakgaşlısı . gellebam beni elleriynen beslerdi haz-öz; elceğizleriynen, sana tevatır ğeli(r) ben hemen ebemgile yollanırdım alel acele, bi seğirdiminen patır patır patııır, haydii dut, duta bili(r)sen taha yola düzülmeden “da yııı” “da yııııı” “dayııı” deyelek ba(ğı)rı(r)dım gayat acala, tetik.. tazı ğibi gayatla pretiik.. . bi seğirdiminen varıvırdım bobası bazardan gelmiş çocuk anası yaylımdan gelmiş guzu ğibi.. beni gocağapıda bekleyo olu(r)du bi sevincinen gucaklar “gucuk” havanın gatına fıldıradırdı “üüşş” deye sayardı . ha deyinşe guca(ğı)ndan endirmezdi mıncırır, ısdırır avkalardı beni.. bayram ederdi, gözümün öğünden getmedi benim ebem gile varışım ilkin, hemencik ceplerimi gurcuklardı payam içinin birini kok(l)ar duda(ğı)na alırdı gerisinin hepiciği bana ğalırdı hepiciğini yer gene de doymazdım şımardım, zıbardım .. o zamannar payam içiynen böyüdüm hay yemeden gedeydim zehir zıkkım olaydı da ağılanıp gebereydim… olmaz olaydım da öldüm.. öldüm. öldüm… . |
Kalemin susmasın
_________________________________Selamlar