İlk kez karşılaşıyormuş gibiilk kez görmüşce bir nesneyi, ağacı öyle bakıyorum her şeye annesini ilk kez emen bir bebeğin memeyi tutuşuyla hastalıktan yeni kurtulmuş yada ilk adımını atan bir çocuk gibi seni her gördüğümde ilk kez karşılaşmışca bakıyorum ılık meltemler esiyor yüreğimde yanına koşup selam vermek istiyorum yer kayıyor ayağımın altından bir serçe gibi havalanıyorum ayı dolmamış bebeğim sanki her başım düştüğünde aşağı dimdik kaldırıyorum gözlerimi açıyorum kocaman şu şaşkın dünyaya yaz kış demeden sürekli nemleniyor toprağım her mevsim başka bir çiçek büyütüyorum göğsümde " ille göğerecek aşk ince filizler verecek bir sarmaşık dolanacak boydan boya dünyama ağacımın altında gülüp eğlenecek insanlar anlayacak sevgiyi " öyle kocaman bir umut var içimde bir gün anlayacak insanlar kardeş olduklarını ilk yaratılmış insan gibi sevgiyle yaklaşacaklar birbirlerine kimse kimseyi hiç kırmamış, öldürmemiş ve.. hiç sınır olmamış gibi aralarında ilk ez soluk alırca nefes alacaklar mavi ve dupduru akacak hayat kimse karaya boyayamayacak tekrar kar beyazı gülen yüzleri son olmayacak ilk kez başlar gibi her zaman ilk atılan adımlar ilk kez bir bebeğin gülümsemesi gibi annesine.. 28. 12. 2012 / Nazik gülenay |
Tebrikler efendim.Anlamlı ve güzel bir şiir,kutlarım.Selam ve saygılarımla...