Ama ÇıkmazıDilimin ucuna yerleşmiş kırgın bir kül tadı Merakıma yenilip soracak olsam nedenini Zifire boyanır gözlerim Dilimin ucundan savrulur geceye delirmiş bir ezgi Tek ihtiyacım olan cılız da olsa bir parça ışıktı Ama doğmadı Tanrı’nın dudaklarından içtim zehrimi Tanrı adıyla söylenmiş cümlelerle bulaştırdım ruhuma bu lanet zifiri Oysa bu yol Söylenene göre aydınlığa çıkmalıydı Çıkmadı Ne tuhaf Sonumun inancın ardına saklanmış hayal kırıklıklarıyla gelmesi Beni dengeye taşıyacağını düşündüğüm şeylerin Elimde kalan tüm kontrol mekanizmasını alt üst etmesi Dengesizliğimdir belki de beni böyle konuşturan Geçecek diyeceksiniz Amalarla geleceksiniz bana biliyorum Ama İnanın ki bu yenilgi hazırlıklı olabileceğim bir şey değildi Huzura giden o yol tüm huzurumu kaçırınca Sordum neden diye tabii ki Ama Sustu cevap vermedi Küstüm sana tanrım Her başım dara düştüğünde İstemesem bile her yolum sana çıkarken Bilir misin Nasıl bir saçmalıktır sana küs kalmaya çalışmak Çocuksu bir tavırdır belki de yaptıklarım Geçecek diyeceksiniz Amalarla geleceksiniz üzerime biliyorum Ama Böyle bir saçmalıkla sınanınca Tüm o yolları boynuma dolayıp kendimi sonsuzluktan sallandırmam Tabii ki kaçınılmazdı Bilmenin her zaman kazanç olmadığını anlayınca Neden diye sordum tabii ki Ama Sadece sustu yine cevap vermedi İnkarlara tutundum sonunda Gerçeklerden kaçmak için aynalara sırtımı döndüm Ama Her şeyin bir bedeli var demiştin unuttum Sırtım yüzüm oldu birden Kaçamadım Yakalandım bakışlarımdaki deliliğe Çıldırmış bir masalın içinde hapsoldum Geçecek diyeceksiniz Amalarla başlayacaksınız cümlelerinize biliyorum Ama Aklın hükmünün kalmadığı bir yerde Söylesenize mantıklı davranmak delilik değil mi Daha en başından sonun belirlenmiş olduğunu görünce gözlerim Nasıl olacak diye sordum tabii ki Sustu Sustu yine cehennem gibi Tüm sorularım dilimin ucunda üzüntüden küle döndü Amalarla içimi kemireceksiniz biliyorum Ama Amalar bile maalesef bir yere kadar götürüyor insanı Bir yenilginin tarifiyim işte Dilimin ucuna yerleşmiş kırgın bir kül tadı Merakıma yenilip sebebini bile soramam Dilimin ucundan savrulur karanlığa delirmiş bir ezgi Sorusuz cevaplar üşüşür beynime bir adım ötesini bile göremem ki Yine de Sordum Sordum defalarca Ama Cevaplar hükmünü çoktan kaybetmişti y... |
Söylesenize mantıklı davranmak delilik değil mi"
Geldiğimiz yaşam noktası da bu değil mi nesildaşım?
Yaşamı;
Sevgilerle, dostlukla, değerli hissetmekle, önemsenmekle ikame edebileceğimiz bir noktaya geldik, en küçük bir kırıntısına muhtaç olarak.
Ama akıl ötesi aşkınlığa bir yol bulup yavaş yavaş hazırlanmak zamanı gelmişse aldığımız enerji yine kendimiz oluyoruz.
Ben hiç yaşamadım zikzaklar barındıran sözcükleri içimde ama, fakat oysa gibi olmadım hiç bir zaman.
Umutlarımı bunlarla beslenedim...yine de;
Kendi içimde kendimi bulamadım.