Talihsiz Hayatlar DöngüsüGüneşten haberim yok Gözlerime karanlığı içiren tanrı Avuçlarıma da kordan bir hayat bıraktı Kanıma susamış canavarlar doğurdum öfkemden her gece Her gece yatağıma buyur ettiğim günahlarla kan doldurdum rüyalarımı Kanamak hiç bu kadar keyif vermemişti bana Ağlamak ise hiç bu kadar canımı yakmamıştı Farkındaydım Pişmanlık değildi canımı yakan Ağlamayı hala kaldıramayan gururumun kırıntılarıydı Bağırdılar Haykırdılar bana Yapma Yapma ağlamaya değecek bir şey kalmadı ardında diye Ben ise gerçekleri duydukça tutamadım kalan gözyaşlarımı Sonum olacağını bile bile Hepsini usulca sonsuzluğa bıraktım Elbet Oldurabildiklerim peşinde harcamalıydım kendimi Aslında harcadım da Acıtmayı beceriyordum mesela Kanamayı da İyi gibi gözüken kelimeleri yan yana koyup Onları kendinden utandıracak kötülükte cümleler haline sokmayı da Bir çiçek dalında nasıl öldürülürü Daha doğmamış umutların ağzına nasıl sıçılırı Ya da Gün yüzü görmemiş beklentilerin üzerine nasıl toprak atılırı Her birini çok da güzel yaptım Hepsinin hakkını tek tek soktum gırtlaklarına Evet yaptım Elimde bırakılanların Alnıma yazılanların Koynuma sokulanların hepsini Hakkını vere vere Canının ala ala Ciğerlerini söke söke yaptım Hem de öyle bir yaptım ki Tanrıları bile kıskandırdım yarattığım kıyımla Ama Başka seçeneğim yoktu Eldeki malzeme buydu Düşündüm ruhum boşlukta sallanırken Oldukça fazla düşündüm hatta Başka ne yapabilirdim diye sordum kendime Ama varlığından haberdar edilmediğim olası güzellikleri aklıma getiremedim ne kadar uğraşsam da Sonra dediler bana Hesap günün var Ödeyecek bedellerin Sürüklendiğim o boşlukta içimde kalanları da kurban ettim Bir hiçtim artık Varlığından düşmüş bir kimsesiz Almadı aklım Bilgisinden mahrum bırakıldığım şeylerin bedelini neye göre ödeyecektim Avuçlarımdaki kordan başka bir şeyim yoktu Ben de Bana çıkan bu borç için canımı sundum Sustu yaratan Sustu tüm sesler Söndü avuçlarımdaki kor Ruhum da akıp gitti serçe parmağımdan Değerimin değerinden bile eksiye düştüm Belki dedim Belki başka bir hayatta değerimden eksiye düşmeden yaşayabilirim hayatı Ama olmadı Tanrı’ya olan borç tekrar ettiğim her hayatta karşıma çıktı Sonunda anlamıştım gerçeğimi Ama Dilim varmadı yüksek sesle söylemeye Sustum Öyle bir sustum ki taş oldum Acıyla tutuştu tenim eridim toz oldum Bir yel geldi sildi süpürdü bedenimi Başka bir bedel ödeme düzeninde var olana kadar Sonsuzlukta kayboldum y... |
Tadı dimağımda kaldı.Tebrik ederim.
Selam ve sevgilerimle.