Dibi Delinmiş Kutsal RuhKendimi bildim bileli biraz boş boğazlıydım sanırım Çünkü ne kadar tembih etsem de kendime Hatalarımı yüksek sesle söylemekten kendimi alıkoyamadım Bazen zarar bazen de yarar hanesine bir çizik olarak yansısa da Belli davranış kalıplarını görmek dışımda pek işe yaramadı bu durum Kimileri zaten hiç dinlemediği için her şeye onay verip geçti Kimileri sever gözükmek için bir kısmını onaylamasa da Olur böyle şeyler deyip her şeyi normalleştirdi Kimileri ise her şeyin doğrusunu bildiğini düşündüğü için Tabii ki kendi yapmayacağı hiçbir şeye onay vermedi Sonuç tam bir kaos Anladım ki Herkesin derdi kendineydi Sonra düşündüm Belki de İtiraflarımın daha kutsal bir bakış açısına ihtiyacı vardı Milyon kez ellerimi açıp mırıldandım yukarıya Ama Bir cevap gelmedi Bende başka yollara yöneldim Düşündüm Kesin yanlış bir coğrafyada doğmuştum Yüksek ihtimal İstavroz çıkarmayı tercih eden bir kültürün gölgesinde gözlerimi dünyaya açmış olsaydım Günah çıkarma törenlerinin en ateşli müdavimi olup tüm sorunları çözerdim Hemen harakete geçtim Başka coğrafyalara bakındım Ama ne göreyim Kutsal olan üçleme bile çoktan bozulmuştu Baba terk edip gidince Oğul kendini dağıtmış Kutsal ruhun da olanlar karşısında üzüntüden dibi delinmişti Sonuç tam bir kaos Anladım ki İlahi olanın bile derdi kendineydi Bilmek Anlamak Sorgulamak da demek ki bir yere kadar dedim Kim bilir Belki de bazı şeyler çözülmek için değil çaresizliğimizi hatırlatmak için gönderilmişti dünyaya Hımmmm deyip kaldım Uzun bir sessizlik çöktü zihnime Sonunda benim de ruhumun dibi delindi Ufak ufak ama kararlı bir şekilde sızdırırken ruhum içindeki insanlığını Sonsuzluğa kadar uzanacak seçeneklere sırtımı dönüp Kayıplarımı gizlice toprağa gömdüm Ne bir gözyaşı Ne bir dua Tüm kayıplarımı öylece uğurladım sonsuzluğa Ve o günden sonra Ne yüksek sesli itiraflarım Ne de fısıltılara bürünmüş utançlarım için kendimi yargılamadım bir daha Sonuç tam bir aydınlanmaydı Anladım ki Herkesin itirafı sadece kendineydi aslında y... |