Varsın eskilerden biri, dehiç olmazsa bir şiirde görmek seni ufuktaki ışıklı çizgide sevdiğimiz sarı renkte sarmaş dolaş bir tepenin üstünde henüz toplanmamışken gri bulutlar yoksun anılara durup durup dalışım ondan taş merdivenleri çıkıp girmek pencereleri kayısı ağacına bakan bir eve sesini işitmek bir kaç metrelik sedirde elinde Attila İlhan’ın şiir kitabı kirpiğine kıvrılmış dizeler Müjgân ve ben yine eski seni görmek bir parktan geçerken varsın, ’eskilerden biri’ de bende sen hep ilk iken öyle güzel ki bakışında özlenmek gizlenmek sayfalar arasında beğendiğin bir şiirin üstünde bir çarpı işareti olmak elime tutuşturduğun kitapta yetmez yetmiyor işte kim bilir nerede saklıdır o eski günler taş merdivenli evin yerinde beton binalar önünde sevdadan bi haber kızlar oğlanlar bilmezler Attila İlhan’lı Müjgân’lı senli günleri kaydığını şiirli geceler arasından kuyruklu yıldız gibi aşkımızın.. 27. 06. 2018 / Nazik Gülenay |