bahar geldi kalın örtülü bir kıştan sonra
sular sızdı dağlardan
daha kelebekler uyanmadı anne
bekliyor mor kokumlu sümbüller
yeşeren ova, tepeler, günler


hangi çoban çalacak da kavalını
toplanacak bir araya aynı çadır altında yaşayanlar
sürülerini özgürce salacaklar yazıya
korkmadan kurda kuşa yem olmasından
korku salmadan karanlık
sabah yüzüyle güneşin
güne girecek


daha uyanmadı kelebekler anne
yalpalıyorlar her uçuşta, dönüşte
bir tel eksiliyor kanatlarından
güzel müzikler duyulmuyor
gökyüzünün sesi sonuna dek açık da
örtüyor sesimizin üstünü
oysa güzele yürüyor
her notada


bir yanlışlık var inan ki
yer değiştirmiş gözümüzün önünde her şey
düğün dernek yapacak günde değiliz
başımızın içinde çalan davul
karman çorman yapıyor öykümüzü
korkuyor kelebekler
şaşırıyor kanatları
rengi çiçeği


gönlümüz bulanıyor anne
bu heyelan başka yağmurdan
açıkta kalıyor evler bütün yalnızlığıyla
açılıp örtülüyor kapılar
girip çıkıyor insanlar kuşkuyla
sorarak birbirine
yarın nasıl bir gün olacak
kim tırmalıyor üstünü güneşin
kim eksiltiyor
kanatlarını kelebeklerin


neden kelebekler uyanmadı anne
neden sürüyor bu kaçışlar
kim sıkıyor üstlerine
buz gibi soğuk suları
neden kapalı bütün yollar
geçit yok ütopyamızda bile
o güzelim mavi yaza..


10. 05. 2015 / Nazik Gülenay