Çizgiunutulmuş adım taşında toprağında Orta Anadolu’nun bir gelin, bir ana, bir kadın olmuş elinde toprağı doğuran tanrı’sını beleyen bir kadın tütmüş ocağım değişmemiş yazgım Yukarı mahallede neyse Aşağı mahallede aynı sırtımda bebe "doymayayım eşekliğime kamburum erkeğin yükü" saçılmış o köyden bu köye kadınlığım bana düşmüş eğilip toplamak gün gelmiş nakış vermişler elime bir köşesine işle diye varlığını koymuşlar bir makinayı önüme giydir diye askeri, kadını, çocuğu hayatım elinde bir babanın, kocanın sanki bir komuttur sözleri sakın ha kendinden dışarı atma adım nasıl bir gece vermişsek gir içeri kapı arkası düşman sen daha ötesini okuma Tanrı’nın emri bile olsa gitme elif be’den ileri vav kalsın kuyruğunu kıvırıp bilgi minderine kurulma çocukluğumda kalmış özgürlüğüm o bir yerime çizdikleri silinmemesi gereken çizgide.. 09. 10. 2018 / Nazik Gülenay Şiirimi güne değer gören E.Defteri seçici kuruluna gönülden teşekkürler.. |
Daha nice güzel duyguların,
fark edilmesi dileğiyle Selamlar.