Nerde o günlersen değil, şiir adım atsın atlasın önünde yükselen duvarı o insan mı yoksa insandan mı fark etmez gerçekten yüzü gülsün çocuk bakışlarımın " biraz ayıp kaçacak ama karı kız ayağında değil" insan geninden ayrılmadan nerde o günler dedim usulca yaşayan var mı güneşin koynunda türlü oyun hiç ummadığın an gerçeğin vatanında uyandırırlar bir gül yaprağını okşayan sen anlarsın yalnızlığını saçın ağarır en genç çağında dilin şiire dolanır kendine yazarsın sen de mektupları anlarsın, senden başka duyan olmaz seni özlersin salıncakta sallandığın günleri.. 09. 10. 2022 / Nazik Gülenay |
Sözlerinizi beğeniyle okudum kaleminiz kavi ilhamınız daim olması temennisiyle esenlikler dilerim..