Ruhum yanarken alevlerin türküsünde,
Tenim can buluyor,
Irmakların sesinde.
Sana dair nefretim yıkanırken çınarların gölgesinde,
Adımlarım geriye bakıyor,
Bir güvercinin kırık nefesinde...

Yakışmıyor bulutların elbisesine,
Beni yaralayanların bıraktığı kızıl gölge.
Kalbim yenik bir hazine bekliyor önümde,
Dinlemek ağır bir yük ki,
Zaten susmuyor hiç kimse!
İnanmak en zahmetsiz olanıymış,
Duygular düşmanın neferiyse...

Bildiklerim yanıyor,
Sahici bir sessizliğin kıyısında.
Gördüklerim boğulurken hiçlik deryasında,
Beynimde, sesinden uğultular yayılıyor,
Yakamozların pırıltısına...

Bir can verişmiş
Unutmanın seçilmişlere biçili bedeli...
Yansaymış hislerim tuzağınla,
Beni bulduğun günden beri.
Kalmayacakmış ne gelen ne de geride kalan,
Hiçbiri…

ZEYNEP SENA DOĞANTEKİN